W obecnych czasach leasing jest bardzo często wybieranym sposobem finansowania środków trwałych w przedsiębiorstwach. Warto dowiedzieć się na ten temat nieco więcej.
Ewidencja leasingu
Ewidencja związana z leasingiem w prawidłowy sposób została określona w art. 3 ust. 4, 5 Ustawy o rachunkowości. Uregulowania obejmują przyjęcie do użytkowania w danym przedsiębiorstwie obcych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. „Korzystający” deklaruje przyjęcie określonych środków od „finansującego” na zasadach odpłatnego użytkowania. Jest to możliwe w co najmniej jednej z następujących sytuacji:
- Określona zostaje możliwość przeniesienia własności danego środka trwałego z „finansującego” na „korzystającego” po zakończeniu umowy.
- Istnieje możliwość nabycia przedmiotu leasingu po cenie niższej niż wartość przedmiotu leasingu z dnia nabycia.
- Czas trwania zawartej umowy leasingu w bezpośredni sposób łączy się z czasem ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego, jednak nie może on wynosić mniej niż trzy czwarte tego czasu.
- Suma opłat, które zostały wniesione na poczet umowy, powinny przekraczać dziewięćdziesiąt procent wartości rynkowej przedmiotu leasingu, co jest określane na dzień zawarcia stosownej umowy.
- Zawarte są informacje uzyskane od „finansującego”, które odnoszą się w bezpośredni sposób do konieczności przedłużenia danej umowy lub zawarcia nowej, w przypadkach określonych w umowie.
- Możliwe jest rozwiązanie zawartej umowy leasingu, z zastrzeżeniem, że wszystkie dotychczas poniesione koszty pokrywa „korzystający” z określonego przedmiotu leasingu.
- Konkretny przedmiot leasingu może być użytkowany tylko i wyłącznie przez „korzystającego”.
Jeśli odpowiednie warunki są spełnione to w przypadku „finansującego” środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne zaliczają się do takiej grupy jak długoterminowe lub krótkoterminowe aktywa finansowe.
Wartość przedmiotu leasingu
Ustawa o rachunkowości definiuje leasing jako leasing finansowy, który jest jednym z najczęściej wybieranych sposobów finansowania. W tym przypadku przedmiot leasingu znajduje się w środkach trwałych „korzystającego”, czyli leasingobiorcy. Jeden ze składników aktywów trwałych, które posiada dane przedsiębiorstwo, podlega amortyzacji podczas użytkowania, ale także stanowi pewne zobowiązanie finansowe. Leasingobiorca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych za przedmiot, który ma w użytkowaniu. Wartość początkowa przedmiotu leasingu może być określona na dwa sposoby. Wśród nich można wymienić następujące:
- wartość rynkowa danego przedmiotu leasingu, którą określa się na dzień zawarcia umowy,
- wartość bieżących opłat leasingowych, które są określane z wykorzystaniem odpowiednich stóp procentowych.
Wartość początkowa użytkowanego przedmiotu może się zwiększyć poprzez szereg działań wykonanych przez leasingobiorcę. Wśród nich można na przykład wymienić koszty zawarcia umowy, a także koszty montażu, przystosowania, a także ulepszenia. Natomiast wartość rynkowa przedmiotu leasingu najczęściej odnosi się do kwoty wskazanej w zawartej umowie. Może być ona również związana z wartością rynkową przedmiotu leasingu, jeśli „korzystającemu” nie są udostępniane dane finansowe.
Podsumowanie
Leasing to bardzo często wykorzystywana forma finansowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jest stosowana przez przedsiębiorstwa o różnej wielkości i różnym profilu działalności. Ewidencja leasingu powinna przebiegać zgodnie z uregulowaniami, które są zawarte w Ustawie o rachunkowości, ponieważ jest to jeden z najważniejszych aspektów podczas użytkowania przedmiotów leasingu. Natomiast wartość początkowa przedmiotu leasingu i jego wartość rynkowa mogą być różne, na co wpływ mają podjęte działania przez leasingobiorcę.
